Patron naszej szkoły urodził się na Podlasiu w Woli Okrzejskiej 5 maja 1846 roku. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej osiadłej od roku 1855 w Warszawie. Tutaj chodził do gimnazjum. W roku 1866 zdał maturę i przez trzy lata studiował na wydziale prawnym, a następne dwa lata- filologiczno-historycznym Szkoły Głównej i na rosyjskim wówczas Uniwersytecie Warszawskim, który opuścił bez egzaminów końcowych.

Zawód - dziennikarz

Na rok 1872 datują się początki kariery dziennikarskiej Sienkiewicza. Współpracuje z Niwą i Przeglądem Tygodniowym. Jest reporterem i felietonistą. Przez cztery lata (1874 - 1878) prowadzi dział literacki w Niwie, będąc przy okazji jej współwłaścicielem. Przez dwa lata (1876 - 1878) był korespondentem Gazety Polskiej w Ameryce Północnej, głównie w Kalifornii. Pracę dziennikarską kontynuował jeszcze w latach 1882 - 1887 jako redaktor umiarkowanie konserwatywnego dziennika Słowo.

Podróże

Henryk Sienkiewicz chętnie podróżował i poznawał inne kraje. Po powrocie z USA, które były jego pierwszą wyprawą, wybrał się na rok (1878 - 1879) do Francji. Od 1880 co roku bywał za granicą, pielęgnując chorą na gruźlicę żonę, a po jej śmierci sam leczył się w uzdrowiskach austriackich, włoskich i francuskich. Zamiłowanie do poznawania świata sprawiło, że w roku 1886 wyprawił się do Konstantynopola, Aten, Neapolu i Rzymu, w 1888 do Hiszpanii, z końcem zaś 1890 wyruszył na wyprawę myśliwska do Zanzibaru.

Twórczość

W czasie podróży zagranicznych pracował usilnie, tworząc nowele i powieści, drukowane w prasie krajowej - warszawskiej i krakowskiej, a potem poznańskiej i lwowskiej. Dzieła te zdobyły autorowi czołowe miejsce nie tylko w Polsce. W rezultacie po 25 latach pracy stał sie najgłośniejszym pisarzem polskim. Wyrazem uznania społeczeństwa dla twórczości Sienkiewicza był uroczyście obchodzony w 1900 roku jubileusz, podczas którego podarowano mu dworek w Oblęgorku, gdzie pisarz przebywał zazwyczaj latem.
Międzynarodowym wyrazem uznania dla twórczości pisarza była przyznana mu w roku 1905 Nagroda Nobla.

Działalność społeczna

Pod wpływem przeżyć osobistych i patriotycznych Sienkiewicz podejmował różne inicjatywy społeczne. I tak w 1889 utworzył w Akademii Umiejętności w Krakowie fundusz stypendialny im. Marii Sienkiewiczowej przeznaczony dla literatów i artystów zagrożonych gruźlicą.
W 1897 wystąpił z inicjatywą wzniesienia w Warszawie pomnika Adama Mickiewicza w stulecie urodzin poety. Odsłonięcie odbyło sie 24 grudnia 1898 roku.
Na przełomie XIX i XX wieku coraz częściej zabierał głos na tematy polityczne, protestując przeciwko antypolskim posunięciom rządu Prus. W okresie rewolucji 1905 pisywał artykuły i odezwy domagające sie autonomii dla Królestwa Polskiego.

Życie osobiste

Wyjątkowo bolesne przeżycia spotkały pisarza w życiu prywatnym. Szczęśliwe małżeństwo, zawarte w 1881 z Maria Szetkiewiczówną, zaowocowało dwójką dzieci: synem Henrykiem i córka Jadwigą. Niestety trzy lata później żona zapadła na gruźlicę i nic nie dały próby jej leczenia w najlepszych uzdrowiskach europejskich.
Zmarła w roku 1885.
Osiem lat później ożenił sie z Marią Wołodkowiczówną. Nie był to udany wybór. Maria opuściła męża po kilku miesiącach. W 1895 uzyskali unieważnienie ślubu.
Po raz trzeci Sienkiewicz ożenił się w 1904 roku z kuzynką Marią Babską, zakochaną w nim od lat szesnastu, z którą był nawet przed laty przelotnie zaręczony. Trzecia żona została gospodynią Oblęgorka. Ten związek przetrwał.

...i kres

Wybuch I wojny światowej zaskoczył Sienkiewicza w Oblęgorku. Stąd przez Kraków i Wiedeń wyruszył do Szwajcarii. Tam zorganizował Szwajcarski Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.
Zmarł w Vevey w roku 1916. Hołdem dla zasług pisarza tak na polu literackim jak i narodowym było sprowadzenie jego prochów do Polski i złożenie ich w podziemiach katedry św. Jana w Warszawie.

opracowanie: Irena Iwanicka